Verantwoording loslaten

Loslaten. Ik was er altijd heel goed in. Sterker nog, ik stond bekend om mijn ‘Tinusdagen’. Dagen waarop ik alles losliet en alleen maar deed waar ik zelf zin in had. Uitslapen. Met een magazine in bad. Met een kopje koffie in de zon. Onder een dekentje op de bank met een goed glas wijn en een dvd (Netflix bestond nog niet ;)). Alleen en onbereikbaar. Even helemaal opladen.

Sinds ik moeder ben, ben ik heel slecht geworden in loslaten. Ik voel me 24/7 verantwoordelijk voor mijn drie jonge kinderen.  Krijgt iedereen genoeg aandacht van me? Samen een spelletje doen, boekje voorlezen. Helpen bij het huiswerk. Is er genoeg eten in huis? Zijn de broodtrommels gevuld? Is de opvang geregeld? Past iedereen zijn kleding nog? Die constante verantwoordelijkheid kost veel energie. Jezelf opladen is dan ook belangrijk. Ik weet het, maar toch lukt het me vaker niet dan wel om op te laden. Echt vrolijk word ik daar niet altijd van.

Ik ben me daar steeds vaker van bewust en probeer al die verantwoording zo nu en toch even los te laten. Dan ga ik met vriendinnen op pad. Lekker uit eten, kletsen over grotemensendingen of een avondje ouderwets naar de kroeg. De ochtend daarna ben ik dan vaak brak, maar ondanks dat ben ik na zo’n avondje wel een leukere moeder en kan ik me weer vol energie verantwoordelijk voelen.

Martine Büscher – Pantekoek
Moeder van Evy (7), Sam (5) & Loïs (3)
Marketing & communicatie adviseur